Međunarodni dan deteta ustanovljen je od strane Generalne skupštine UN 1954. godine i slavi se 20. novembra sa ciljem da promoviše međusobnu inetrakciju i razumevanje među decom, kao i dobrobit dece u svetu.
Ovaj dan se obeležava i da bi se skrenula pažnja javnosti na obaveze društva prema deci, kao i na aktuelne probleme sa kojima se deca suočavaju.
Dečja prava utvrđena su Konvencijom o pravima deteta, usvojenom od strane Generalne skupštine UN 1989. godine a koju su ratifikovale 193 zemlje, među kojima i naša.
OSNOVNI PRINCIPI KONVENCIJE
Pravo na život, opstanak i razvoj
Najbolji interes deteta
Pravo na participaciju
Pravo na nediskriminaciju
Nakon Odluke Vlade Republike Srbije o donošenju Protokola sistema zdravstvene zaštite za zaštitu dece od zlostavljanja i zanemarivanja, Dom zdravlja je intenzivirao svoj rad na prepoznavanju, pružanju pomoći zlostavljanoj i zanemarivanoj deci.
U protekle četiri godine registrovano je 184 dece predškolskog i školskog uzrasta sa sumnjom na zlostavljanje i zanemarivanje.
- godine je prijavljeno 33 dece;
- godine je prijavljeno 55 dece;
- godine je prijavljeno 35 dece;
- godine je prijavljeno 36 dece;
- godine (do polovine oktobra) je prijavljeno 25 dece.
Deci je pružena zdravstvena usluga i psihosocijalna podrška psihologa i specijalnog pedagoga Savetovališta za mlade. U rad su po potrebi uključivane i druge specijalnosti, dečiji psihijatar, Služba polivalentne patronaže …
Prisutna je saradnja sa MUP–om, Centrom za socijalni rad, Osnovnim sudom, stručnim službama škola na teritoriji opštine.
Veći broj dece, (osim kategorije nevakcinisane dece) se prati u redovnim vremenskim intervalima kroz terenske posete, kontrolne preglede u Savetovalištu za mlade, Razvojnom savetovalištu.
Svi registrovani slućajevi se prijavljuju Institutu za javno zdravlje “Milan Jovanović – Batut“ preko programa koji je instaliran 2014. godine. Prijava sadrži pored opštih podataka, izveštaj o počiniocima i tipu zlostavljanja, ukupnom broju dece, dijagnoze, broj dece po starosti, polu, mestu zlostavljanja i preduzetim merama .
Ulaskom u porodicu socijalnog radnika prepoznaju se ponekad ne tako primetni zakovi zanemarivanja i zlostavljanja od emotivno nedostupnih roditelja, nedostatka fizičkog kontakta roditelja sa detetom …
Umesto zaključka pomoć i podršku pružimo i roditeljima koji ponekad iz neznanja, pritisnuti svojim zdravstvenim problemima, lošom socio – ekonomskom situacijom posustaju što kao posledicu ima nemar, nebrigu …., ponekad je potrebno ne tako mnogo da odnosi roditelja sa decom dobiju novu, zdravu formu, jer DECI JE MESTO U PORODICI.
Nada Lođinović,
socijalna radnica Doma zdravlja